بازی‌های اول شخص محبوبیت خاصی را میان بازیکنان دارند و دلیل آن نیز دید دوربین مخصوص این دست از بازی‌ها است. اینکه می‌توانید تفنگ را برداشته و مستقیم از چشمان شخصیت اصلی قدم در میدان نبرد یا مرکز فرماندهی دشمن بگذارید، لذتی عمیق است که باید گیمر باشید تا آن را درک کنید. با پیشرفت بازی‌های ویدیویی و افزایش گزینه‌های در دسترس برای تنوع بخشیدن به بخش‌های مختلف بازی‌های اول شخص، باعث شد تا امروزه بازی‌های با کیفیتی نظیر سری Battlefield و Call of Duty را شاهد باشیم که به واقع سردمداران سبک اول شخص هستند. در این میان استودیوهای دیگری نیز هستند که بازی‌هایی با این سبک را تولید می‌کنند. یکی از این استودیو‌ها CI Games است که بیشتر با سری Sniper Ghost Warrior شناخته می‌شود. مجموعه‌ای ضعیف و بدون ایده‌های ناب که انتشار دو شماره از آن هیچگاه نتوانست نظر منتقدین را به خود جلب کند.

معمولا اکثر ما بازی‌های سبک پلتفرمر را به عنوان آثاری رنگارنگ و شاد می‌شناختیم تا اینکه اولین بازی استودیو پلی‌دد یعنی Limbo را تجربه کردیم. آن بازی با حس و حال تاریک و دنیای بی‌رحمش بازی‌های سبک پلتفرمر را دچار تحولی اساسی کرد و پس از آن استودیو‌های زیادی سعی کردند تا سراغ خلق چنین بازی‌هایی بروند. بازی بعدی استودیو پلی‌دد یعنی Inside نیز سال گذشته عرضه شد و یک شاهکار تمام عیار بود که علاوه بر دریافت نمره‌های فوق‌العاده، داستان و روایت آن به موضوع بحث طولانی بین گیمر‌ها تبدیل شد و هنوز هم افرادی هستند که در انجمن‌ها یا جمع‌های دوستانه‌شان در مورد این بازی و داستان آن بحث می‌کنند. 

وقتی پای بازی‌های اپیزودیک به وسط می‌آید، تمام نگاه‌ها به سمت استودیو تل‌تیل گیمز، سازنده و ناشر بازی Guardians of The Galaxy: Telltale Series می‌رود. استودیویی که چند وقتی است شدیدا پرکار شده و بازی‌هایی بر اساس شخصیت‌های ابرقهرمانی می‌سازد. پس از ساخت و به اتمام رساندن یک فصل از بازی بتمن، حال نوبت به ابرقهرمان‌های کمپانی مارول رسیده است. این بار تیم سازنده به سراغ پیتر کویل و تیمش رفته است. استودیو تل‌تیل گیمز قصد دارد روایتی متفاوت از فیلم «نگهبانان کهکشان» Guardians of The Galaxy را برای مخاطبان بازی‌های ویدیویی به نمایش بگذارد.

یک سری بازی‌ها یا فیلم‌های ترسناک هستند که اثر زودگذری را روی مخاطب می‌گذارند و پس از مدتی هم می‌توان حس ترس القا شده توسط آن‌ها را فراموش کرد. اما دسته دومی از آثار ترسناک هم هستند که نه تنها در طول تجربه آن‌ها ترس واقعی حس می‌شود، بلکه تاثیر فیلم یا بازی تا مدت‌ها پس از اتمام آن هم روی مخاطب باقی می‌ماند. نسخه اول Outlast در دسته دوم قرار می‌گرفت و حال نسخه دوم بازی، حتی پارا فراتر از این هم گذاشته و تبدیله به اثری شده که اثرش تا مدت‌های بسیار طولانی دقیقا مانند جای یک زخم عمیق یا یک بیماری بد در وجود‌تان باقی مانده و می‌تواند به کابوس‌تان تبدیل شود.