بازی‌های تاریخی این روزها دیگر مورد توجه بسیاری از توسعه‌دهندگان بازی‌های ویدیویی قرار گرفته و هر ساله شاهد انتشار محصولات مختلفی از توسعه‌دهندگان پیرامون وقایع تاریخی واقعی هستیم. با این حال رقم زدن تاریخ توسط بازیکن کمتر موضوعی است که در یک بازی ویدیویی شاهد آن بوده‌ایم. اینکه در جایگاه یک پادشاه بنشینیم و تصمیمات کلیدی را برای آینده سلطنت خود یا کشور اتخاذ کنیم، بی‌شک در کنار اهمیت فراوان، مسئولیتی خطیر محسوب می‌شود.

خیر و شر، از دیرباز دست مایه‌ی داستان سرایی اهل قلم بوده و تا به امروز شاهد انتشار آثار متفاوتی در حوزه‌‌های هنر پیرامون این موضوع بوده‌ایم. بازی‌های ویدیویی نیز امروزه به اعتقاده بسیاری هنر هشتم و البته نو ظهور محسوب می‌شوند. نبرد خدایان یونان، نبرد شخصیت‌‌های مارول، کارزار شخصیت‌های DC، مورتال کامبت و صد البته نبردهای نفس‌گیر قهرمانان شرق در مجموعه تیکن، همگی دارای نقطه ی عطفی هستند. نبرد میان خیر و شر! البته مهد هنر خاورمیانه نیز گنجینه‌ای دست نخورده از پهلوانان را در خود جای می‌دهد. گنجینه‌ای کامل و در انتظار روزی که سرانجام افرادی خلاق برخواسته و تماشاگران سینما یا بازیکنان بازی‌ها را وارد ماجراجویی پر پیچ و خم کنند. برای رسیدن به این مهم اما راهی طولانی در پیش است که خوشبختانه چندسالی می‌شود که شاهد پیشرفت صنعت بازی به ویژه در پلتفرم موبایل بوده‌ایم.

مدت‌ها بود که بسیاری از گیمرها و تحلیلگران، از نینتندو این سوال را می‌پرسیدند که چرا هرگز وارد بازار پررونق بازی‌های موبایل نمی‌شود. تا اینکه سال گذشته بود که نینتندو اعلام کرد که قصد دارد وارد این بازار سودده شود و اولین اپلیکیشن خود را با نام Miitomo برای iOS و اندروید عرضه کرد. این اپلیکیشن، بازی نبود و بیشتر حالت یک پلتفرم اجتماعی را داشت. دیگر خبری از برنامه‌های نینتندو نبود تا اینکه اواخر تابستان سال ۲۰۱۶، اپل کنفرانس سالیانه خود را برای معرفی آیفون‌های جدید خود برگزار کرد. اما چیزی که به خصوص برای جامعه گیمرها این کنفرانس را تحت‌الشعاع قرار داد، حضور شیگرو میاموتو، خالق ماریو، در ابتدای این کنفرانس بود. وی با حضور خود برروی سن، اعلام کرد که اواخر سال ۲۰۱۶، ماریو، این لوله‌کش محبوب و دوست‌داشتنی دنیای بازی‌های ویدیویی، برای اولین بار پای خود را برروی گوشی‌های هوشمند باز می‌کند. بالاخره زمان موعود فرا رسید و در تاریخ ۲۵ آذر، این بازی برای iOS عرضه شد. اما این بازی چقدر توانسته در القای حس یک بازی ماریو موفق باشد و نینتندو در اولین تلاش خود برای پیاده‌سازی این شخصیت برروی گوشی‌های موبایل، چه نوآوری‌هایی را به کار گرفته است؟ با زومجی و بررسی بازی Super Mario Run همراه باشید.

سال ۲۰۱۴ بود که استودیوی ایرانی فن افزار شریف برای نخستین بار تحت نام دد میج (Dead Mage) بازی Shadow blade را برروی پلتفرم‌های موبایل منتشر کرد. یک بازی‌ پلتفرمر دوبعدی که با سرعت فوق‌العاده در گیم‌پلی، موسیقی زیبا و مراحل متنوع‌اش توانست دیدگاه مثبت بسیاری از منتقدان را در سراسر جهان به سوی خود جلب کند.‌ با این حال Shadow Blade یک روایت داستانی گنگ را علی‌رغم گیم‌پلی زیبا ارائه می‌داد. دیدگاه منفی نسبت به داستان بازی و تمایل استودیوی فن‌افزار برای حضور در فروشگاه‌‌های دیجیتالی بازی‌های ویدیویی، باعث شد تا در نهایت توسعه‌دهندگان، بازی اندروید و آیفون Shadow Blade: Reload را با حال و هوایی تازه و گرافیکی زیبا برای رایانه‌های شخصی منتشر کنند. نسخه Reload تکامل بسیاری را نسبت به نسخه اولیه طی کرده بود و در کنار تغییرات عمده در گیم‌پلی، در برگیرنده‌ی داستانی منسجم و برخی ویژگی‌های گرافیکی می‌شد. این نسخه در نهایت بعد از سیر تکامل در خدمات Early Access، در سال ۲۰۱۵ به صورت کامل برروی استیم عرضه شد.

در بین بازی‌های موبایل امروزی که اکثرشان شبیه به هم شده‌اند و یک فرمول جواب‌داده‌ی قدیمی را با شکل و ظاهر متفاوت در قالب بازی جدید عرضه می‌کنند، بازی‌هایی هم پیدا می‌شوند که با خلاقیت و ایده‌های جذاب سعی می‌کنند کمی متفاوت باشند و در عین حال تجربه‌ی یک بازی موبایل کامل را ارائه دهند. بازی موبایل فرش ساخته‌ی مهدی بهرامی، بازیساز مستقل است که رنگ و بویی کاملاً ایرانی دارد و بعید است مشابه آن را قبلاً جایی دیده باشید. بهرامی بازی دیگری نیز به نام «انگاره» ساخته که حتی بیشتر از فرش حال و هوای ایرانی دارد اما هنوز به مرحله‌ی انتشار نرسیده است. در مصاحبه با مهدی بهرامی که زومجی به صورت اختصاصی تهیه کرده، علاوه برای صحبت‌های این بازیساز مستقل درباره‌ی تجربه‌ی خود در زمینه‌ی بازیسازی و تحصیل در خارج کشور، می‌توانید نگاهی گذرا به بازی خاص و منحصر به فرد انگاره بیاندازید.

بازی‌های موبایل همواره محبوبیت زیادی داشته و دارند. چه آن زمان که گوشی‌های ساده‌ی مجهز به سیستم عامل‌های چون جاوا و سیمبین رایج بودند و چه امروزه که گوشی‌های هوشمند به محبوبیت فوق‌العاده‌ای در بین مردم رسیده‌اند، کاربران دوست داشتند تا در کنار تمام کار‌هایی که می‌توان با یک گوشی کرد، چند بازی هم روی آن داشته باشند تا در اوقات فراغت بدون آنکه خیلی زمان صرف کنند، بتوانند بازی‌های ویدیویی را تجربه کنند. اما خود بازی‌های موبایل نیز در طی تمام این سال‌ها، پیشرفت فوق‌العاده‌ای داشتند. زمانی بازی‌هایی چون Bounce یا Tetris اوج تجربه‌ای بود که می‌شد روی موبایل انجام داد و امروز شاهد بازی‌هایی هستیم که گاهی چند گیگ حجم و گرافیک‌هایی تقریبا کنسولی دارند.

اگر یک نظرسنجی بین گیمر‌ها و علاقه‌مندان بازی‌های ویدیویی برگزار کنیم، خواهیم دید که هریک از آن‌ها سلیقه خاص خود را در مورد بازی‌های مورد علاقه‌اش دارد؛ منظورم این است که یک سری از گیمر‌ها فقط گیم‌پلی را در یک بازی مهم می‌دانند و مثلا دسته دیگر بیش‌تر بازی‌هایی را ترجیح می‌دهند که از حیث گرافیکی ممتاز و عالی باشند. با این حال این وسط المانی وجود دارد که فکر نمی‌کنم کسی با وجود آن در یک بازی مخالف باشد و آن هم خلاقیت و نوآوری است. همین المان همواره در صنعت بازی‌های ویدیویی اهمیت بسزایی داشته و اصلا به لطف همین خلاقیت است که سبک‌های مختلف بازی‌ها خلق شده‌اند.